آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

لــعـــل و ګُهر

تا شبنم صبح مُشکِ تـر مـیریـــزد
از غُــنچة نو رسیده زر میریزد

ازساقة نسترن درین جوشِ بهــار
صد ناز و کریشمه و شررمیریزد

از چهـرة ګلــرُخانِ زیباي بهــار
دامـن دامـن ګلابِ تــر میریـــزد

بر یادِ رُخت ز ګوشة چشمِ ترم
صد بار دیګر خونِ جګرمیریزد

ازدامنِ آسمانِ هفت رنــګ ســـرم
جُــزسنګ کُجا٬لعل وګُهر میریــزد

ازخامة فضلِ ما به فضل وکرمـش
در ګلشنِ ما شیر و شکر میریــزد

از دیــدنِ پـرتو فــروغِ رویــت
چـرخِ فلکم خاک بــسرمیریـــزد

تا غم نشود کباب چون سینة مــن
سیلابِ دو دیده اشکِ ترمیریزد

ګردستِ دُعابرم بسوي ربِ خویش
سنګِ قمــرم تُرا بــسر میریـــزد

هر لحظه بدامانِ جهانِ مــن وتــو
از خامة عــاشقان هــنر مــیریــزد

از بالِ شکستة دلِ (جوهرِ) تــــو
در کنجِ قفس همیشه پر میریــزد

 

محمدنعیم جوهر
01.04.2013
آلمان