آرشیف

2014-12-28

محمد نعیم جوهر

لالۀ آغــــوشته بخـــــون

زن ازدلِ پُرآبله درخون شده بیزار
ازجوروجفاي فلکِ دون شده بیزار

ازبسکه دل آزردۀ قاضي زمانست
ازچشمِ اُمیدِ درِقانون شده بــــیزار

هردم زستم پیشۀ غمازِ تباه کـــــار
ازجنگ وجدال درهمه کانون شده بیزار

ازبسکه دوصدرنگ به اوعیب گرفتند
ازپیراهنِ ماکسي وپطلون شده بــــیزار

ازبسکه لب وگوش وزبانش ببریدند
ازلبسرین وپودروصابون شده بیزار

ازدستِ هزاربی پدرِکوچه وبازار
ازرفتنِ غمخانه،به بیرون شده بیزار

آتش به سروصورتِ خودمیزندازغم
ازگنجِ سبیل ماندۀ قارون شده بیزار

گه مرمي خوردبردل وگه سنگ به فرقش
ازگوش وبیني ولبِ پُرخون شده بیزار

ازناله وفریادِ دلش کس نکند یاد
ازگوشِ گرانِ دلِ گردون شده بیزار

ازبسکه غزل دیدۀ تریافت زمطلب
ازشرحِ بیانِ دلِ مضمون شده بیزار

هرلالۀآغوشته بخونِ چمن امروز
ازداغِ دلِ(جوهرِ)مجنون شده بیزار

محمد نعیم جوهر
06 .03.2013
آلمان