آرشیف

گرسایۀ رویش نگرم بردرودیوار
روشن نشود تابه ابد چشمِ ترِ من

هرگزنه شودقُفلِ دلم بازبه رویش
صد باراگر گریه کند پُشـتِ درِمن

زندانِ جهان گشته بمن سینۀ تنگم
ازپنجره بیرون نه رود بال وپرِمن

از مُرغِ چمن نالۀ مستانه شنیدم
ازتو نه شنید نامِ پدر،گوشِ کرِ من

روزیکه بسرخورده وُپـشتِ درم آئ
پیدا نه کنی جانِ پـدر،مُشتِ پرِ مــن

شایدکه شودشُعله بیرون ازسرِقبرم
گرجانِ پدر روزی، بیگری خبرِ من