X

آرشیف

فریاد هریرود
دسامبر 12, 2014

امرالدین مایل

دنبال کردن نویسنده

هـریـرود مـسـت و دریـای خـروشـــــا ن           مـزاحـم ســاز افـــــکــــار  خـمـــو شــان
چــه غــوغــا وچـه فـریـاد وفـغـان است           هــریـرود اسـت زقـلـب غـور روان است
بـصــد هـا سال همین شوراست وفـریـاد           زمـیـن را مــی شگــا فـد همچو فـــرهـاد
خـصـوص وقـت بـهـاران مـی خـروشـــد           چــوطــوفـان در مـیـان غــــور جــوشـــد
زچـپ و راسـت کـنـد تـخـریـب زمـین  را           زقـهـرش مـیـدرد غـورات نـشــــیـــن  را
بـه فـــریـادو فـغـــان گـــوید رویـــد  دور           بــه نــزدیکـم نـیـا یـیـد  مـردم  غـــــــــور
نــــداریــــد لا یـــق  یــک قـــــطـرۀ مـــن           نـبـاشـیـد ،خـام طـمـع  از بـهــــــــرۀ مـن
اگـر چـه رقـص کــنـان از سـر زمـیـنــت           لگــد مـال مـیکــنم ،ملک و نگیــــنــــــت
زبـهــر ایـنـکـه وحـدت نـیـسـت در ایـنجا           زدلـسـوزان دولـت نـیـسـت  در ایـنـجـــــا
سـلا طـیـن غــوری در خــاک  رفــتــنـــد           هـمـه اقــوام غــــور بــر بــاد  رفـــتــنــد
کـنــون چـه خــوب بیابان است غــورات           خـالی از عـلم و عـرفـان اسـت غــورات
نـشـسـتـه گـرد خـاکـسـتـر  به  روحـــش           شده مسکن گـزین  روباه  به  کو هـــش
بـنــا أ کـس دریـنـجـا مـا نـع نـیـســــــــت           بمثل مردم غــــــــور قـا نـع  نیســـــــــت
هــر یـرودم ،روم در شـهــــــر هـــــرات            چراغان میکنم بســــــــــــتـر هـــــــرات
مــرا مـخـزن و مـنـبـع  بــنــــــد ســــلما            شوم آرام و راحت من  در  آنـجــــــــــــا
نـه طـوفـان و نـه فـریـا دو نه جــــو شی           نه ناله و نه غــو غا ، نه خـــــــــر وشی
زمــن گــلــزار گــردانــنـــــد هـــــرات را          قوی جاندار گرداننــــــــــــــد نـــــبـا ت را
شــب و روز از وجـو دم بـهــره گــیـرنـد           زنیرویم همیشــه شــــــــــــــیر ه گـیـــرند
مـخـور حـسـرت بـه هـمـو طـن تو(مایل)
کــه نـگـشــا یـنـد گـره از بـنـد جــا هــــل
 
 
شعر از  امرالد ین  (مایل)  15/ 2 /1389
 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

امرالدین مایل

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها