آرشیف

هـریـرود مـسـت و دریـای خـروشـــــا ن           مـزاحـم ســاز افـــــکــــار  خـمـــو شــان
چــه غــوغــا وچـه فـریـاد وفـغـان است           هــریـرود اسـت زقـلـب غـور روان است
بـصــد هـا سال همین شوراست وفـریـاد           زمـیـن را مــی شگــا فـد همچو فـــرهـاد
خـصـوص وقـت بـهـاران مـی خـروشـــد           چــوطــوفـان در مـیـان غــــور جــوشـــد
زچـپ و راسـت کـنـد تـخـریـب زمـین  را           زقـهـرش مـیـدرد غـورات نـشــــیـــن  را
بـه فـــریـادو فـغـــان گـــوید رویـــد  دور           بــه نــزدیکـم نـیـا یـیـد  مـردم  غـــــــــور
نــــداریــــد لا یـــق  یــک قـــــطـرۀ مـــن           نـبـاشـیـد ،خـام طـمـع  از بـهــــــــرۀ مـن
اگـر چـه رقـص کــنـان از سـر زمـیـنــت           لگــد مـال مـیکــنم ،ملک و نگیــــنــــــت
زبـهــر ایـنـکـه وحـدت نـیـسـت در ایـنجا           زدلـسـوزان دولـت نـیـسـت  در ایـنـجـــــا
سـلا طـیـن غــوری در خــاک  رفــتــنـــد           هـمـه اقــوام غــــور بــر بــاد  رفـــتــنــد
کـنــون چـه خــوب بیابان است غــورات           خـالی از عـلم و عـرفـان اسـت غــورات
نـشـسـتـه گـرد خـاکـسـتـر  به  روحـــش           شده مسکن گـزین  روباه  به  کو هـــش
بـنــا أ کـس دریـنـجـا مـا نـع نـیـســــــــت           بمثل مردم غــــــــور قـا نـع  نیســـــــــت
هــر یـرودم ،روم در شـهــــــر هـــــرات            چراغان میکنم بســــــــــــتـر هـــــــرات
مــرا مـخـزن و مـنـبـع  بــنــــــد ســــلما            شوم آرام و راحت من  در  آنـجــــــــــــا
نـه طـوفـان و نـه فـریـا دو نه جــــو شی           نه ناله و نه غــو غا ، نه خـــــــــر وشی
زمــن گــلــزار گــردانــنـــــد هـــــرات را          قوی جاندار گرداننــــــــــــــد نـــــبـا ت را
شــب و روز از وجـو دم بـهــره گــیـرنـد           زنیرویم همیشــه شــــــــــــــیر ه گـیـــرند
مـخـور حـسـرت بـه هـمـو طـن تو(مایل)
کــه نـگـشــا یـنـد گـره از بـنـد جــا هــــل
 
 
شعر از  امرالد ین  (مایل)  15/ 2 /1389