آرشیف

بخواب ديدم به وقت صبحگا هي
به جلگهً مزار رفتــــــــــم صبا يي
 
سرانجا مش به قشلا ق رســــيدم
بديدم دخترچون قــــــــرص ماهي
 
بدندان نوك چادر را گرفــــــــته
نگاهش همچو آهوي خطــــــــايي
 
خدنگ ناوكش قلب راشگافــــــد
چوشاهين چنگ زند مرغ سمايي
 
خرامان گرد آمد اوبســــــــــويم
توگويي كه هميــــكرد آشــــــنايي
 
چوغنچه تنگ واكرد او دهانش
بگفتا اي مســـــــافر ازكــــجــايي
 
شدم خيره وحيران ازســـــوالش
دوباره گفت كه حــــــيرانم چرايي
 
به تكرار محوگشتم ،غرق گشتم
نگاه كردم بســــــويش باز نگاهي
 
زبانم لال شـــــــــــد اندر دهانم
بدل گفتم نجاتم ده ،الــــــــــــــهي
 
زعشق اين گلي مهروخـــــــدايا
همي خواهم ،هميخواهم ،رهايـي
 
به آواز بلــــند فرياد ســـــــرداد
كه اي گنگه بگو تو از كجــــايي
 
چنان درتحت تآ ثير رفـــته بودم
كه گويم از مني(مايل) چه خواهي
 
كه نا گاه يك كسي گفتش (رحيمه)
باين بيگانه تومصــــــروف چرايي
 
همينكه نام زيبايش شنــــــــــــيدم
شدم بـــــيدار زخواب صبحگاهي