آرشیف

2014-12-29

محمد ناصر مسعود

غــــــــــــــــــــــــم جـــــــــــدایـــــــــی

بیا که دوری تو جسم و جان من سوزد
بیـا که فـرقت تو استـخوان من سوزد

ای آن که بی تو مرا نیست زندگی در کار
غـــم جــدایی تــو خـانمـــان مــن سـوزد

چــو بر زبان بیارم غم فراق تـــرا
یقین بدار که کام و زبان من سوزد

شرار شعلة عشق نگار بر تن من
زبانه کرد که شاخ جوان من سوزد

اگر چه سوخته ای جسم و جان «مسعود» را
روا مـــدار کــه روح و روان مــن سوزد