آرشیف

بـه یـاد مــردم نیـکو خصال چـهل ابــدال
به نگهت گل و عطر وجـمال چـهل ابدال
 
دلـم گرفتـه ازین کـوچـه هــای فــرسوده
به عشق منظر نیک و وصال چهل ابدال
 
کنـون ز فاصله ها هر دم العطش گویم
بـه یـاد آب شـفاف و ذلال چـهل ابــدال
 
کجـا رسد خـط و خال سهی قـدان زمان
بـه آن قیـافـه ی  نـاز غزال چـهل ابـدال
 
فسـانـه هـاسـت به افــواه عـام در بابــش
از ان مغاره ی تاریک و چال چهل ابدال
 
بـه گـوـش حـلقـه کنـم خاردشـت ودامانـش
بـه چشم سـرمه کشم از ذغـال چهـل ابـدال
 
به یـاد بـود شهیــدان ایـن وطــن (دهـزاد)
سـزد که گــریه کنــم در محـال چهل ابدال