آرشیف

دخترک با آب‌نباتی سرخ،

در غروبی نارنجـی

موهای دوبافته و لبی خندان

در دستش غزل نامه،

به پایش کفش آل استار،

در تعقیب عشق می‌رفت

هوا تاریک

مشام پُر شد ز بوی دود

مگس بیدار به نور ماه

پشه هوشیارِ نیشیدن

دلش لرزید

تا از رو به رو عشق دید

دو چشمِ خواب گریزان 

و گلویی پاره از فریاد

کف دستی به خون رنگین

که روی قلب را پوشاند

جملگی را اما دختر ندید

بیهوش چون بر ارض فتاد