آرشیف

مثنوی:

آتش است این بانگ نای و نیست باد

هرکه این آتش ندارد نیست باد

شرح حقیقت گوی و ظرفیت آگاهان در برداشت آن:

نی در مولوی: روح یا انسان که به سبب یا موجودیت نفیر یا نفس یا من منفور٬ از نیستان همانا جوهر کُل یعنی خدا٬ در فصل یا دوری می باشد.

اما همینکه در مقام یکتایی بی عدد همانا وصل برسد –  خود نیست که می گوید بلکه نای یا نیستان یا عقل کُل در گفتارست. و حد تاثیرگذاری آن چون: آتش٬ تند٬ بی باک٬ سرشار و شجاعت و شهامت در برابر باطل…

گفتار تُهی از حق:

بسیار در عدم این وصل یا در دوری از عقل کُل همانا به حقیقت نرسیده در گفتارست اما – گفتار شان نیست آتش مگر به مانند باد و هوا….    هرکه این آتش ندارد نیست باد       یعنی نیست مگر باد.

در روایت مثنوی از حضرت بلال٬ که در حق فنا شده بود و می گفت: احد احد که صاحبش٬ چون برده بود آنزمان شکنجه اش می کرد. ابوبکرش پند داد:

بعد از آن خلوت بدیدش پند داد

کز جهودان خفیه می دار اعتقاد

عالم السرست پنهان دار کام

گفت کردم توبه پیشت ای همام

اما: اینکه در درک حقیقت – خود حق در گفتارست……:

عشق قهارست و من مقهور عشق

چون شکر شیرین شدم از شور عشق

برگ کاهم پیش تو ای تند باد

من چه دانم که کجا خواهم فتاد

چون باز به احد احد گفتن شروع می کند و ناصح را می گوید: در مقابل آتش حقیقت که طوفانست٬ مثل برگ خشک شده درخت شده ام – یعنی برگ یا کاه خشک شده٬ کی تواند باد تند را فرمان دهد؟ منظور اینکه٬ تند باد ست که مرا هرجا بخواهد ببرد٬ زیرا من در میان نیست. خود آتش حقیقت در گفتار – این مقام فنا در حقیقت من منفور٬  به من مقبول و یا چنان سوخته در حقیقت٬ به مثل اینکه تولد دوباره شده….

عدم برداشت حقیقت در جامعه ما:

دنیا پُر از شمس است – اگر تو مولوی شوی …

متاسفانه مردم ما هفته فهم نه٬ دهه فهم هستند – سیر اگاهی تا حقیقت را٬ درک کنند از تجربه بد میگیرند. و این نباشد سیر توسعه جوامع ایده حال….چرا که باید اراده را٬ از حکمت گرفت. و برای اینکه حکمت را ژرف بیرون کرد٬ تاریخ جزء از آینده می باشد.

حکمت = حکم سالم و نظم از مبانی آن =  توسعه لامنتهی

نوت: اشخاصیکه به حقیقت گفتن٬ به معنی واقعی آن رسیده اند. در سیاست داخلی جامعه چون شورا و یا پارلمان عالی می باشند – زیرا سیاست خارجی را٬ الخصوص که کشور جهان سوم یا چهارم هم هستیم. با شجاعت آتشین چون: داود خان شهید نتوان٬ که ضرورت رند با هنر ست٬ تا با حفظ توازن اصول و حیثیت کشوری٬ دریافت منافع از روابط خارجی کند.

محمدآصف فقیری