آرشیف

2019-2-26

دکتور محمد انور غوری

شعر آللو
سال۱۳۴۲ شاگرد صنف چهارم مکتب تیوره بودم ٬ شعری بنام «آللو» در کتاب قرائت فارسی ٬ صنف ششم بود که آن را می خواندند و من آرزو داشتم روزی متعلم صنف ششم شوم تا به آن دسترسی پیداکنم . سال۱۳۴۴ به صنف ششم رسیدم ٬ متاسفانه شعر از کتاب حذف شده بود ٬ بیش از ۵۰ سال با حسرت در سراغ آن بودم. امسال شعر را از طریق سایت های انترنت یافتم و هنوز شاعر آن را نمی شناسم(؟؟؟) :
آللو للو للو آللو بچه للو
شب شد ای شیرین پسر               نیست آواز دگر          
در میان دشت و کو                   غیر شرشر های جو     

شلشل بید و چنار                       ناله های آبشار           
آللو للو للو آللو بچه للو
***
آللو ای گل پسر                         بی خبر از خیرو شر   
مادرت پهلوی تو                        مانده سر بر روی تو   
میزند موی تو دست                    تا روی در خواب مست
 آللو للو للو آللو بچه للو
***
ای که حالا چوچه ای                   ناشگفته غنچه ای        
گر شوی ای گل جوان                  می کنی یاد آنز مان      
راحت آغوش من                       للوی پرجوش من        
آللو للو للو آللو بچه للو
***
آللو آرام جان                         می شوی آخر کلان     
بار دنیا دوش تو                      غصه هم آغوش تو      
قدر کن آغوش من                   خواب کن بر دوش من
آللو للو للو آللو بچه للو
***
ای به جسمم همچوجان                 قدر این موقع بدان     
می کنی وقتی تو یاد                    با هزار افسوس و داد 
بوسه های گرم من                     دست های نرم من    
آللو للو للو آللو بچه للو
***
خواب شوای همنفس                   وقت خواب اینست وبس
گردمی ازعالم است                    ازخوشی این یکدم است
وقت خواب ناز توست                 تخت شاهی گاز توست
آللو للو للو آللو بچه للو
***
خواب شیرین شو پسر                 می رسد وقتی بسر     
بچه ای مکتب شوی                   غرق خواندن شب شوی
خواب آید با شتاب                      افتد از دستت کتاب      
آللو للو للو  آللو بچه للو
***
بچه ای عسکرشوی                       دور از مادر شوی 
در میان دشت و جنگ                    هست بالین تو سنگ
خواب آید بر سرت                        لیک ناید در برت   
آللو للو للو آللو بچه للو
***