آرشیف

باز امشب هــوای بــاران است
رعد وبرق وغریو طوفان است

خنــده هــای بلــند زدور بگوش
میرسد،مثل اینکه مستان اســت

آری: امشب شبیسـت یکشنبــــه
شـب تعطیل و خنده های آنان اسـت

فــارغ اند ازغــم کشاکـش دهـر
آنکه نوشیده مســت ورقصــان است

نیــسـت درفکــر غــصۀ فـــردا
ملکش آباد و شاد و خندان است

آنکه ســـازد وطــن چنیــن آبــاد
شاد از لحظه های دوران اســت

پاسی ازشب گذشت ولیک هنـوز
خواب از دیـده ام گریزان اســت

میــرســـد رورۀ زبــاد بـگــوش
شب طــوفـانی و زمستــان است

مرغکی روی شاخ ســرو بلــنـد
زار می نــالــد و پــریشـان است

آشیــانـــش ربـــوده بـــاد زجـــــا
درپــی جســتـن عــزیــزان اســت

ســرو،پـرســد ازاو چرا نـا لـی ؟
ازچــه حـال ودلت پریشان اســت

خستــه شــد جان و تن زغوغایت
میرسد صبح و شب به پایان است

گــفــت گــم کـرده ام عــزیــزانــم
جــان و دل در هــوای آنـان است

هــرکــه را دردو غــم بـدل بـاشـد
ازکجـا خـواب و راحت جان است

آنکــه فــارغ زســوز وغــم بـا شد
ازچــه داند کــه خانه ویـران است

آشـــیـان داده ام زکـــف اکــنـــون
هستــی مــن بــدست طـوفـان است

جــــزامــیـــد خـــدای یـکــتـــایــی
کی شـب تــار مــن بــه پایان است

دل (عزیزه) چــو مـرغکی حیـران
زاردرتـــن زچــرخ دوران اســــت

3 فبروری2013
هالند