آرشیف

2021-9-25

رفعت حسینی

شب سیاه قوم ولقب

 

 

وآخریک روزبود

بانگِ شکستن ازگلوی انفجارمی آمد

غمــم غریو ترا

               ریش ریش

                       هم بشنید.

 

*

 

و آن گاهان

هزار کفترپرخونِ بال شکسته

به چشم من بارید.

 

*

 

بروی دهکدهٔ ذهنم

شبِ سیاهِ قوم ولقب رویید.

 

*

 

وآنگاهان

زندگانی من

            به سرزمین بادکوچید.

 

شتوتگارت،

آلمان

۲۰۱۹ترسایی

SvarVideresend