آرشیف

 
ستاره از شب من،زدلتنگی
تیزمیگذرد
وانتظاروسکوت
زهمدگرهراسان اند.
 
***
 
سیاه مشقِ دوابرووتارهای گیسویت
چه شاهکارِشگفتیست
                        ـ کسی تراگفته؟
                            عزیزترزهمیشه!
 
***
 
سخن زدن ازغصه های مرا ، گاهگاه ،می فهمی ؟
:
زهمرهیّ پاییز،قصه ها دارم
دلم شده که براندیشه ات بنگارم:
سیاه مشقِ تو
آیین نامهءپندارهای منست
و می دانم:
بهارِبوسهءتو،هیچگه ،آمدنی نیست.
.
برلین
دوهزاروسیزده
….