آرشیف

روزی شود که نالۀ مظلوم اثر کند
بر اوج آسمان الهــــی سفر کنـــد

دربِ هفت آسمان بشود باز در رهش
زانجا بسوی عـــرش الهی گذر کنـــد

آنوقت به درد نامـــۀ هربینــوای دهر
شاهنشهی جهـــان بعنایت نظر کنـد

فرمان دهد خدای به آن مالک عذاب
اهل فساد وظلم زمین را خبر کنـــد

با بانگ آسمانی و جبروت ذوالجـلال
از گـوش جمله پنبـــۀ غفلت بدر کند

چون قوم نوح ولشکر نمردو وعاد ولوط
بنـیاد یک به یک ، همه زیر وزبر کنــد

یا اینکه مثل لشکر فرعون خدای مصر
در قعر نیل فگنده ویا غوطـــه ورکنـد

فرجام ظالمان زمین را درین جهــان
پنــــدی برای عبرت نوع بشر کنــد

این قصه های اهل ستم را خدای پاک
اندر کلام مجمـــل خود مختصر کنـد

هر کس که با کلام الهیست آشنا
از ارتکاب ظلـم وجنایت حذرکند

باچشم خویش هر یک ما دیده ایم بعمر
ناحق ،هرآنکه چشم کسی را ،او ترکند

هر آنچه کشته است درین مزرع حیات
با دست خود بخــرمن کارش شررکند

« دیدی که خون ناحق پروانه شمــع را »
  «چندان امان نداد که شب را سحرکند »(1)

پندی بگویمت بشنو ای« عزیز» من!
از پند نیک هیچ کسی ؛ نه ضــرر کند

پایان
****************
محمد عزیز( عزیزی)
ساعت 14:40
26 اسد سال 1394
برابر به :2015-08-17
 

(1) – این مصرع بروایتی از حضرت سعدی شیرای علیه الرحمه و به روایتی از حکیم صفائی اصفهانی است که بعاریت گرفته شده است