آرشیف

2020-8-20

رفعت حسینی

سر زمینم و نام شب

 
خیابان همیشه شاد
بیگانه با شقاوت وتلخی بود
وبوی زندگی داشت
ـ همرنگِ سبزی درخت ـ
درکودکی
وسرزمینم.
*
خیلِ پرنده زبالای خیابان
آسوده می گذشت
شب هادرآن درخششِ آرامش بود.
*
وازتهاجمِ دژخیم ِ «نامِ شب»
وسفاکی آوای انفجار
پاکیزه بودمیهن من
هرکوچه راحتی بود
ومانندهء تبسم.
 
آلمان،شتوتگارت
دوهزاروده ترسایی
.
.
.