آرشیف

هی فریاد و هردم فریاد؛ ما غوریان سرک نداریم، هی سرک ما خراب است، در ترانسپورت مشکلات داریم و صدها فریاد های دیگر. از حکومت جدی و فعال خویش که سال های سال تلاش کرده و به مشکلات اجتماعی، اقتصادی، بازسازی و سیاسی یی کشور ما رسیدگی کرده؛ شکایت می کنیم، کار های را که مربوطش نمی شود به ایشان ربط می دهیم و در مقابلش اعتراض میکنیم و…
بیاییم یک کمی افکار مانرا تغییر بدهیم و مثبت بیاندیشیم، از همین حالا شروع کنیم در تغییر دادن طرز دید مان و قضایا را از جانب دیگر ببینیم. مشکلات اقتصادی، سیاسی، نظامی، اجتماعی و ساخت و ساز کشور را از دید مثبت دیده و تحلیل نماییم؛ مثلا: همین سرک غور، اگر تغییر در دید خود بوجود بیاوریم و قضیه را از جانب دیگر ببینیم: سرک غور در سراسر همین کره خاکی مثل و مانند ندارد؛ شما قضاوت کنید در کجای دنیا سرکی مثل سرک کابل-هرات که از مسیر میدان ،بامیان و غورمیگذرد؛ پیدا میشود. معلوم دار که جواب شما نه است، نه در امریکا و نه در روسیه، نه در اروپا و نه در استرالیا، و نه در همین نزدیکی خیلی هم نزدیک در همین ایران و پاکستان هم سرحد و همسایه های دلسوز ما سرکی مثل سرک یا جادهء غور طبیعی و زیبا وجالب پیدا نمیشود. این طرز دید ماست که مشکل دارد و زیبایی های طبیعی را تشخیص داده نمی تواند.

بیایید یک کم منطقی بیاندیشیم و مثبت. غور چه نیازی به برق دارد که ما همیشه داد میزنیم و فریاد می کنیم که برق نیست، در تاریکی هستیم و صد ها گپ های دیگر؛ مگر از مدت ها بدینسو ما بدون برق زندگی نکرده ایم، چه شده اگر برق نداشتیم هم زندگی خود را گذرانده ایم و اگر میداشتیم هم همان زندگی را و همان تعداد روز ها را می گذراندیم.
یا نداشتن شفا خانه را فرض کنیم، مگر بدون شفا خانه و کلینیک های صحی درغور انسان نمانده و همه مرده؟ نه! نه! هیچ کس نمرده و اصلا فرق نمی کند که شفاخانه داشته باشیم یا نداشته باشیم؛ پس باید تغییر در طرز دید و افکار مان بوجود بیاوریم و مثبت بیاندیشیم؛ زیرا اینطوری همه چی حلی حل است و دولت وحکومت عزیز و دوست داشتنی مان هم از درد سر و بد خلقی های مان آرام میشود و هم به کار های اداری، اجتماعی، سیاسی و بین المللی اش می رسد…