آرشیف

و نوای هستی در خمپاره ننگ به آهستگی نفس می کشد
دست های عزت بر تن خباثت های زمان حلقه می کشند
از سراب آزادی در چشمه خشکیده ی دوران
هق هق گریه ها آغاز می شود
و آسمان ی دودزده
چون حمله سیه دلان فریاد می زند
که باید قیام کرد
بایست که به پا شد
بسوی شکستن بندهای جهل و ظلمت
ای مردمان