آرشیف

2022-12-10

Shahla Latifi

دستهای تهی

جنگ‌های سرد، جنگ‌های گرم، جنگ‌های فصلی، جنگ‌های طولانی، جنگ در خانه، جنگ در جامعه، جنگ‌های بین المللی، جنگ‌ها برای استقرار صلح، جنگ‌ها برای تسخیر سرزمین های نو و کهنه، جنگ علیه نابسامانی، جنگ برای آزادی، جنگ میان من و تو، جنگ‌های شاخ و دُم دار به هر سو؛ هر یک، هدف انسان را در چنگال سیاهی و بدبختی کشانده است، کودکان را زیر بار ستم آورده است، خانواده ها و جامعه را زیر غضب نیستی دفن کرده است، جوانان را به سوی ابتذال و نابودی اخلاقی کشانده است، مادران را دیوانه کرده است، پدران را عامل خشونت های خانوادگی ساخته است و در مجموع، پرده ای سیاهی و نابودی را بر روی دنیا کشانده است.

جنگ این پدیده نابودکننده ای اجتماعی باقدرتترین سلاح بر ضد آرامش وجدان انسان بوده است. جنگ، انسان را از همه خصوصیات انسانیش برهنه کرده، عقل او را خُرد و خمیر نموده، و شهامت او را تسخیر می‌کند. جنگ، وجدان انسان را خودخواه نموده، دستانش را آله ای بربادی و دزدی و نابکاری می‌کند.

در زمان جنگ، منطق انسان، این آله ای قوی انسانی ضعیف شده و فرد را موجودی بی‌استدلال و تباهکار می‌سازد؛ زنها از صله رحم که جز سرشت آنهاست فاصله می‌گیرند و هر مادر فقط به فرزندان خود می‌اندیشد و از عاطفه و دستگیری به دیگران می‌پرهیزد.

در جنگ همه وحشی می‌شوند. در طول سالهای پر از جنگ، کودکان از ساعات تفریحی، از شوخی های بی‌باکانه در صحن حویلی، از خنده های شاد در آغوش پرمهر مادر، و از ایام خجسته در کنار پدر چیزی نمی‌فهمند و از هیچ زیبایی دنیا تجربه نمی‌کنند؛ ولی فقط از خواری و بی‌نانی و خشونت و لت و کوب و دشنام و زشتی های انسانهای بالغ و بزرگسالانِ زیر فشار جنگ و بربریت، خُرد و کبود می‌شوند.

در جنگ، مردان با دستهای تهی با عالمی از نومیدی ، بدون آرزو ، سراپا خسته به دامان سردی افسردگی پناه می‌برند و دیگر بدون هیچ نوع امیال و آرزو هر روز را شب می‌کنند.

در جنگ عاطفه نابود می‌شود. اخلاق به قهقرا می‌رود. مردم از روی نادانی و بغض، به سنت ها و عقاید ذلیل و کم توان رو می‌آورند. جنگ باعث بربادی مورال آدمی می‌شود؛ یعنی همه، فقط برای نجات خود تلاش می‌کنند و فقط به حال و احوال خود توجه می‌کنند. جنگ این شری پرنیرو، قحطی معنوی را به بار می‌آورد و قیمت علم و دانش و فرهنگ را به اشیایی ناچیز تبدیل می‌کند.

جنگ نه تنها کودک و پیر و جوان را نومید می‌سازد؛ بلکه راه آینده را به سوی نقایص فرهنگی و اجتماعی هموار می‌کند. جنگ این آله ای پر از ستیزه و خشن، رویدادهای تلخ را شامل یک جامعه می‌کند و مدنیت را به سوی تنزل می‌کشاند و مغز و روح افراد جامعه را پر از گندیدگی و خرافات می‌کند.

از نگاه من، برای از بین بردن خرافه ها و جهالت و شورش و بی عدالتی ها، جنگ باید نابود شود. به جای جنگ و کینه و عداوت، صلح و همزیستی مسالمت آمیز باید رایج شود و آموزش سواد اطلاعاتی، فرهنگی و سواد انسانیت و کتابخوانی در حیات شبانه روز یک جامعه جا بگیرد؛ انسانها با درونمایه صلح، یکجا با همدیگر از جاده ای جنگ گذر کنند، راه خود را به سوی روشنی پیدا کنند و بدانند که صلح در دنیای مدرن، محصول زحمات آنهاست؛ زحماتی که هرگز هدر نخواهند رفت.