آرشیف

خروش خرشید، حضور دریا، چه شد خدایا
که نیست پیدا نه در حماسه نه در ترانه

نبود الفبا، سی و دو سنگ فلاخن من
که می گرفتم دهانة عصر را نشانه

کجاست شاعر که قرن «ماعر»، نبوغ فن شد
کلام، خالی ست از خروش قلندرانه

کو آسمانی که بار دیگر فرو فرستد
شهاب واری و ماه دیگر درین کرانه

خدا نگهدار تو که در شهر انتحاری
تمام تن ها لباس مرگند و تو یگانه