آرشیف

زمستان سردی را محکم گرفته 
سوداء هستیش را غم گرفته
ز رمز همنشینی با سپیدی
ز رنگهای بهاری زعم گرفته 
نبیند جز بلورین قطعه یخ 
که نقش سِر دل آرم گرفته 
تا چشمش چلچراغ اشعه شب
ناهید را پرده ی آزرم گرفته 
گلاب را ز آسیب مست سردی
به رخسارش حریری شرم گرفته
محبت با سکوتش باغچه ها را 
در عمق منزلت ز رحم گرفته
زمستان رنگ و تصویر بهار را
در آغوش با امیدی، نرم گرفته