آرشیف

2020-3-4

رفعت حسینی

رفیق لنین!

سخنی باعزیزانیکه گاهی ازین برگه من درفیسبوک خبری می گیرند:
نکته یی برخلاف معاییرخِرد وداد وآگاهی ،درشعرمن «خاکستر» ویا نگاشته ام «مرداری درافغانستان» می یابید که همین امروزهردورامنتشرنمودم؟
درهردو،دربرابرحزب ستمگرخلق وبرخی پرچمیها وخلقیهای دهشتگرونادان وبیمارومنحرفِ عقلی، سخن رفته است؟
درهمین ماه وهفته یی که هستیدوهستیم، آیا درپندارهای [[بسیاری]] ازاعضای سابقه حزب خلق، که همه میشناسیم،کدام تغییری رونما شده است ؟
پذیرفته اند ومیگویندیامی نویسندکه دراندیشیدن وحکومت کردن درافغانستان،اشتباه وجنایت نموده بودند؟
 آیامی <فهمند!!> که غیرازلنین باوری { چتل} وجیغ زدنِ رهبرکبیرخلق تره کی و کارمل بزرگ‌وانقلاب کبیرثور، راههای انسانی ومنزه وعقلانی برای اندیشیدن،درین دنیای بیکران ، نیزبه هرحال ،وجود دارند.
من باین واقعیت نیز باوردارم:
اگرمن درهمین یکی دوروزپس ازنگاشتن وانتشار«خاکستر»و «مرداری درافغانستان» درخاکستان افغانستان می بودم، وحزب خلق درقدرت میبود،ازخانه یاجای کارم ویا درسرک، چندپرچمی وخلقی ،مرادریک موترجیپ سبزرنگ روسی ویا والگا سیاه رنگ مودل جدیدمیبردندوجانانه شکنجه میدادند.یادرزیرشکنجه می مردم ومرده را دریک گوردسته جمعی <پورته>میکردندیا درپل چرخی می انداختند تا یادبگیرم که یک من آرد چند فطیراست.
///