X

آرشیف

رطــــل گـــــــران
نوامبر 17, 2014

عزیزه عنایت

دنبال کردن نویسنده
مخمس بر غزل حضرت مولانا
 

 گشته ام غرق خیالت,  چه کنم شو کت و شا نرا 

دل شد آشفته عشـقت, نـــــــپذیرد  ایــن و آن را
 
که تودانی ز سرشتم, همـــه پـنهـان و عـــیـا نرا
تو مرا جان و جهانی, چه کنم جان و جها نــــرا
 
تو مرا گنج روانی, چه کنم سود و زیا نـــــــرا
رفت بیهوده زدستم , وای از این عمر حبـــا بـم
 
حسرت و آه و ندامت ,که بکف نیست  صوا بــم
گر عطای تــونباشد , ترسـم از روز حســــــا بم
 
نفسی یـــــار شــــرابم , نفسی یــــار کبــــا بــــم
چو در این دور خرابم , چه کنم دور و ز ما نـرا
 
به هــوای ســـر کویت , همچو بسمل  بتپیــــــد م
برهت بــا ل شکستــم , چـه بســـا رنـج  کشیــــدم
 
سد و هـــر بند گسستم , تا به مقصـــود  رسیـــــدم
زهـــمه خــلـــق رمــــیدم,  زهمه بـــاز رهیــــــدم
 
نه نهــــا نــم نه پد یدم, چه کـنم کو ن و مکـــا نرا
ایکه از جلوهء حسنت , میـــدرخـشد  شـــب تــــارم
 
تا تــوئی مونس جــانم , زتو چون عطــر بهــــا رم
جز به عشق تـــو یگا نه , د ل به بـــندی نسپـــــارم
 
زوصــــا ل تو خمــــآرم,  ســـر مخــــلوق نـــــدارم
چو ترا صید و شکــارم , چه کنم  تیر و کما نــــرا
 
نشنود جز تـــو به عــا لــم , شکوه ء خسـته  دلا نـــی
جان بلـــب گربرســـد ,ازتو د مـــــد روح و روانــــی
 
وصف تــــو سهــل نبا شد, به چنین  سـا ده بـــیا نـــی
زتو هر زره جها نی , زتو هــــر قطره چو جا نـــــی
 
چو ز تـــو یا فـت نشا نی, چه کند نام و نشا نـــــرا
دل شگــفته ست (عزیزه), زهـــوای رخ جــــا نـــا ن
 
هر دم از بــــوی نیکـــو یش , بکنم دیــــده فـــرو زان
گشته اند خــلــق ســرا پـــا, هـــمه آشـــفته و حیــــران
 
زشعــاع مــــهء تـــابـــان , زخـــم طــــرهء پـیچـــــا ن
دل من شد سبک  ای جــــا ن بده آن رطل گـــرانرا
 
             شهر تیلبرخ
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

عزیزه عنایت

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها