آرشیف

2014-11-7

عزیزه عنایت

راحت من قرار من

 

 بــاغ من و بهــار من, گــلشن و لاله زارمـن
زنده شــوم زبــوی تو ایکه چه بــاربــار مـن
 
بــاورمن یـقـین من,بهــشـت عنـبــریــن مـن
خــاطـره ی شــیرین من,نــام تـوافتخا رمـن
 
دامــن تست گـلشنم,ســوی تـوبــا ل وپرزنم
بی توسیه وباطل است صفحهء روزگارمن
 
تــا زتو گشته ام جــدا, بــاغـم ودرد م آشـنـا
شـاد نشد جـای دیگــر این دل بی قـــرارمن
 
میـمـنه و مــزارتو,کـابــل و قــنـد هــار تــو
به زهزارگلشن است,  میهــن نــا مدار مــن
                           
غــزنه و بامیان تو , هــری و  تــا لقــان تـو
فـــرحـت جــان ود ل بـود اختر شام تار من
                                   
تخـم نفــا ق پــرورد دشمـن کـینه جــوی تـو
کــورشـود زوحـد تی, ملت و همـد یار مــن
 
ظلم فزون کرده اند, غرقه بخون کرده انـــد
دامـن لاله زا ر تــو ,میـهــن داغـــدار مـــن
 
همچوابـر گریه کند (عزیزه)بر شهیـــد تـــو
سیـل ســرشک میبرد  راحت مـن قــرارمن