آرشیف

چشم به بارانی سرخی بر تنت می‌دوختم

مادامی که باران نبود

راه به دنبالت شدم تا خانه‌ای

نیم سازه و بی رنگ ولی چون سرپناه

عاشق دیوار شدم

زنگ می‌زدم،«بعله» تو بود!