آرشیف

بنام خداای یگانه (ج)

 سالها قبل از امروز زمانی که از دست شلاق داران طالب جای برای پناه گاه نداشتم  موسسه سی. اچ. آ. مرا به صفت کارمند سروی کننده اطفال سوی تغذی در ولسوالی شهرک  پناه داد ومدت ها آن جا ریگ بیابان وخار مغیلان شکسته بر در هر خانه دق الباب نموده واطفال بیمار سوی تغذی را شناسائی می نمودیم وبرای شان مواد غذائی توزیع می گردید که اجر وحسنات آن زحمت ها را خداوند نصیب من  وهمراهان ام بگرداند ودرین ماموریت من دریکی از دهکده ها یک بیاض کوچک اشعار را دریافت کردم که شخصی بنام دیوانه مشرب شعر سروده وبسیار زیرکانه هزالی نموده وبر نا بسامانی اجتماع تاخته  است که در یکی از اشعارش  خود را چنین معرفی می نماید :

منم دیوانه مشرب نیست کارم غیر هزالی
نخواهد بود از زخم زبانم هیچ کس خالی

خدا کرده اساسم را بخاله خاله زنگالی
کجا باشد که تا کوبند به ( ک) دسته شالی

اما من در هیچ نوشته شرحی از جانب کدام فرهنگی در باره موصوف نخواندم که جا دارد یک فرهیخته نازنینی دست بالا زند وشرح حال واشعار موصوف را به زیورچاپ مزین گردانند تا معین شود که این دیوانه مشرب شاعر کی بوده که نابسامانی اجتماع موصوف را تا این حد بر آشفته نموده است . من به امید روزی که در باره این فرهیخته مطالب را به خوانم که این دیوانه مشرب کی بوده است

من ازان دفتر کهنه یکه قطعه شعر موصوف را بدون تصرف به دست نشر می سپارم :

دمـی کــز سـیـنه مـن آه آتـشـــنـــاک بـــر خــیــــزد
صفا از تاک ، طعم از ناک ورنگ از زاک بر خیزد

تواضع را ز ( ک) خود تو ای دیوانه مشـرب بین
کــه هـــر جـا خـوب روی بـیــنـد وچـالاک بـر خـیـزد