آرشیف

ز شهر حادثه، خورشید ها سفر کردند
ستاره ها همه در سوگشان سیه پوش اند

او هرگز تسلیم نشد، برای دفاع از راه و روانش، برای دفاع از مردم و سرزمینش تا آخر رزمید و هرگز سر خم نکرد. دوستان، نزدیکان و همسنگرانش را از دست داد، خانه و قریه اش سوخت، بازهم مقاومت کرد و قهرمان شد. اگر میتوانستم براى دردِ وطن و از دست دادن وطن پرستان قرن ها عزاى عمومى اعلام میکردم.
بعد از وفات داکتر محمد ابراهیم ملکزاده من چند مرتبه ی که به خانه شان رفتم با فرزند شان خالد جان ملکزاده ملاقات نمودم و یک و دوباری هم خالد جان احترام نموده و نزد من آمده است. ولی لذتی را که رفت و آمدهای داکتر ملکزاده داشت و مشوره های را که او بما داد و ما امیدی که از او داشتیم ارجمندان تا هنوز نتوانسته اند جای خالی او را پر نمایند. امیدواریم آهسته آهسته بیشتر درک کنند که دوستان وفادار و واقعی پدرشان چه کسانی بوده اند. حالا احساس میکنم جوان هستند سن و سال شان کم است و در دام بعضی ها به نحوی گرفتار اند ولی باور دارم که آهسته آهسته از این دام بیرون میایند. 

روح داکتر ملکزاده شاد، یاد، خاطرات، مبارزات و قهرمانی های شان گرامی باد!