آرشیف

2014-12-12

استاد احمد ندیم غوری

دوربین خطر

دوربـیـن خـطـر احــوال ایــن قـــوم مـهــاجـــر

دور از وطــــن و خــانه کـشنـد کـفـش آخـــر

 

پـر گوی سخـن و گوش جهان سازد خبـر دار

از جــنــگ و تـجـــاوز بـوطــن ظـــالـم فــاخــر

 

دوبـیــن خـطـــر تـصـویـری از مـردم این شهـر

در جـنگ و بـلا در مـانــده، بــا غـمــزه دلـبــر

 

هـر گـلـبــدن و نـــازکـبـــدن واســـطه دار آن

گشتند گـریـزان هـمـه بـی لـونــگـی و چـادر

 

از کـــوتـــل اخـتــه خـانـه خــاکـبـاد بـخـیـــزد

تـا پـــوزهُ وردکـــا  دولــخــتــبـــاد سـتــیــــزد

 

مـــرگ فـــقــیـــر و بـیـوه زن و آواره و یـتـیـم

چون زنـگ خـطـر سـریــال شمـشـاد بـبــیـزد

 

ای خـانــه بـدوشـان غـور و سـور بـکـجـائـیـد

کــانـدیــد و وکــیــــل آمــده از نـو بـسـرائـیـد

 

هـــوشـــدار کــه گــرگـــان پــارلـمـان دوبـاره

باز آمـده خـوش مـوی کـه افــتــاده ز پــائـیـد

 

  ای نــان بــیــا قــورمــه و کــبـــاب مـرا بــس

ایـن شـکــم نـــالان تــار و ربـــاب مـــرا بـس

 

از صوفک و کاسی هـمگی تـشـنـه آب انــد

وای ! مـردم ایـن شهـر سوخـتـه و کـباب اند

 

خـاکـبـاد تـابـسـتـان و یــخ و بـرف زمـسـتـان

مسئولین این شهر همیش خوابیده و خواب اند

 

خـشکـیـده دهـان سـوی تغذی همه طفلان

ما گریـه کـنیـم خـنـده کـنـد دلـبـری جـانـان

 

هر گوشه غور خشک ز آبست و نه نان است

کـشـتـار بـه شـهـرک و عـروسی بـه زنـدان

 

نان خواهیم و کـاندیـد پـارلـمـان نـخـواهـیـم

یـکـبـار فـریـب خـورده ایـم، جـانـان نخواهیم

 

رقـــص و اتـــن از وعـــده خـالـی نـمــودیــم

دیگر همین سفره بــی نـــان نـخـــواهــیــم

 

سوختیم همه از جنگ و نفاق دود به هوا شد

تـریــاک و پـــورد قـاچاق و دالر و سلاح شد

 

ایـن شـوخـک مـسـتـانه فریبکار و دروغگوی

وکـیـل و رئـیس و آمـر و مـلا هـمـه جا شد

 

آواز ضعـیـفـان سفـیــد کـوه و سـیـاه کــوه

از لاف تــو مـستـانـه خمـوش در غم و اندوه

 

گـر رهـبـر مـا مـهـر غــلامــی زده در گــوش

طالب و قوماندان شده ایم در شهر و هر کوه

 

از جنـگ و نـفـاق خشک شده دریای هریرود

از طلم و فساد گشته خمـوش موج فراه رود

 

مرغاب چه شد طـوفـان و طـوغـیـان بـهــارت

سـوخـت سیـنـه بـکوا از حشکیدن خاشرود

 

دوبـیـن خـطـر تــصــویـــر ایــن راز بــیـان کـن

از جور و جـفـا پــرده ایــن ســاز فـغــان کـن

 

ایـن گـوشـه حـقـیـر و عـقـب مـانـده غـوران

با آه و فغـان نـاله جـانسـوز بـه جـهـان کـن