آرشیف

2015-8-24

سعدالدین غوروال

درد وطن
 درد وطن
 همه بخاطر تومی تپند،                                            
چون مرغ نیمه  بسمل                               
زیر چکمه های سیاه روزان  کوردل
جاویدانه درخون غلطیده اند.
در گذرگاه زمان،                                                      
در شهرو دهکده هایت،                                                                    
به خواب خوش زیرخاک رفتند.
رهروان راه مکتب و مدرسه،
 به قربانگاه های ارگون و یحی خیل،
صفحه های تازه ازخشونت را گشودند. 
عاشقان و عارفانت،
در موجهای بیکران عشق تو،
خانه ها پراز سروده های: 
حماسه سرایان عصرنوین "عاصی ها و فانی ها "
به غم تو فنا شدند.
"یگا نه" درپشت ابحار، عشقنامۀ تو را   
تا مرز رنگین کمان ها
و به گوش فرشته ها میرساند.
   فرشته های نجات: ناهیدها و قدسیه ها،
بخون خفتگان دیروز
  در زیر پارچه های خمپاره ها ی کوردلان
به نامت قصه ها مینویسند،
تا صخره های شمشاد و پامیر
امانت داراین قصه های جاویدانه  باشند.
غوروال  – هرات  2014 –