آرشیف

2014-12-12

غلام سرور حریق

حسرت روز گار

مـرا آنــروز کـز مـادر بــزادنـــــد          بـخـاک دامـن حـــســرت نـهــادنـــد
فــروبــستــنـد در دام فــــر یـــبــم          پس آنـگـه درخـرابـم بــرگــشــادنــد
بــه لــوح روزگــارم بـرنـبـشـتـنـد          کــه ایــن قـوم غریبان نامــــــرادند
بـهجـران شـاخهء بـخـتم بـریـدنـد           بــه فـصـل زنــدگـی آبـــــم نــدادنـــد
بسم استاداین دوران بـر آشـفـت          کــه چـشـم وعـقـل وهـوشـم درفتادند
حریقا ناامیدی مصـلـحـت نـیسـت
کـه دلـهـا بستهء قـل یـا عـبـادنــد