آرشیف

در حســــــرت وطـن خــــون از دیــده میــر ود
خـــونــابهِ دل اســت ، پــســـنـد یــده میــــر ود
 
در خــاک دیـــگــران نـتـــوان یـافت همــد مـی
 جــور فـلــک نـگــر، چـــه خـــنـدیــده میـــر ود
 
تـــحــــقیـــر نـاکسان و زخــم تــن غــــر یـــب
ایـن مُـعـــضـل گـــران به کـجا سـیــده میـــر ود
 
نـخـــل امـیــــد  را ، کــه تــبـر میـــزنـد ز مـــان
گـُـلــهای  آرزو هـــمــه خُــشـکــیــده میـــــر ود
 
دردم از آن  بُـــوّد ، که هیـــزم فـــروش دهــــر
عـــود وعبـیـــررا ، بــغـــلـط چیــده میـــــر ود
 
یــاربّ  روا  مـــدار کــه ، ار بـــاب تـــفـــرقـــه
بــادیـــــده ی  پــــلـیــد، پـــی  ایــــده  میــــر ود
 
دوشــــم بـخــلــوت سحــری گفــت «عنـدلیب»
تــاکـی جـفــا ، ظـلـم ، ستــم ، دیــــده میـــرود؟
 
 
nabiandalib@yahoo.com
edris_andalib@yahoo.com
 
 
گرچه میخواهم که پنهان برکشم فریاد درد
سینه میگــوید  که  من  درد آمدم فریاد کن