آرشیف

تبارمن! پیکر تاریخ بی مورخ ات
مثال خون دلم خونین است
به گفته های بی ثبوت و مدعا دار جوان دهکده

تبارمن! تبار به خواب ابد رفته ی
چی قدر صدا بزنم که: برخیز! برخیز!
 من از غرور مرده تو می حرفم
دیگر فضا سهمگن است
برای گفته های نیش دار جوان دهکده

کجایی تو ای یلی بی نشان دهکده؟
بهار نمی رسد و زمستان رها نمی کند
اگرچی آفتابی است و برف می زند
به سقف خانه ی بوریا دار جوان دهکده