آرشیف

2014-12-24

استاد فضل الحق فضل

جـــام نـــور

شـعـــر نـغـــزت قـــلـــب مــــا را شـــا د کــــرد
روح را ا ز قـــیـــــد و بـــنــــد آ زا د کــــرد

زد شـبـــیــخــو ن بــر د ل جـــیـــش ســـتـــــم
فکـر مـا بـی غــم ز شــر لـشکــر شـٌـــد ا د کــــرد

کـو فـت ا نـدر فــر ق اعــد ا گـرز و کـوپا ل و تـبــر
فـا رغ ا ز با ر گــران آ ن قـا مـت شـمـشـا د کـــرد

رفـته بـود از یـا د مـا انـد یـشـۀ عـشــق و ا مـیــد
حــُب شـیـریـن را به د ل از تـیـشـۀ فـرهــاد کــــرد

شــد گـلـسـتـا ن وجـود از شـعــر تـر پـر آب و تا ب
بـلـبــل غــمــد یـده را بـر شـا خ گـل دامـا د کــــرد

طـرح ویـرا نـی مـا تـم ریـخـت با ا حسـا س عـشـق
کـا خ ا ُمـیــد و ا مـل د ر ذهــن مـا ا نشـاد کـــرد

نا زم آن قـلـبـی که سـوزد بهــر مـلـت هـمچـو شـمـع
کــز فــروغ نـور با رش خـلـق را د لـشـا د کــــرد

شـعـــر مـی بـا لـــد به نـا م جـوهـــر و فـا یـز یـقـیـن
تا عـــزیـزه وصــف شـعــر فـا یــق و دهـــزا د کــرد

سـا قـی شـیــوا بـیـا ن و مـشـفــق شـیـــریـن سـخــن 
ا بــتــکـا ر تـا زه را بـا فــکـــر نــو بـنـیــا د کـــرد

اعـلـم و خو شـنـود و عـا رف با سـعـیــدی هـمـصــد ا
داد خـواهــی هــا بـسـی از ظـلــم و ا ز بـیـــد ا د کـــرد

بـهـــر صـلـح و آ شـتــی د ر کـشــور ویــرا نـه نـیـز
ذ کــر خـیـــر کـشــور و ا یـثــا ر آ ن ا جــــد ا د کـــرد

ا ز بــرای ا تـــفــــا ق و ا تـحـــا د و هـــمــــد لــــی 
حکــم قــرآن را به مـلـت اهــل عـلــم ارشــا د کـــرد

ا ز بــرای وحـــد ت ا حـــزاب و ا قــوا م و طـــن 
مـسـتـمـنــد خوشـنـوا یــم روز وشــب فــریاد کـــرد 

لــیـک بـر گـوش کــر و ا فـکـا ر مـنـحـط خـســا ن
هـیـچ نـتـوا نـسـت تأ ثـیـری نـیــکــو ا یــجـا د کــــرد

گـر تـو ذ کـر حق بخوا نـی هـمچو مـو لا نـا ی*1 مـا
مـی تـوا ن خـلـع ســلاح آن د شـمـن شـیـٌاد کــــرد

ای خـد ا یا ! خود به لـطـف وفـضــل و احـسـا ن عـمـیـم
رو سـیـه کـن هـرکـه را کا و مـلـک ما بـربا د کــرد

یا هـد ا یـت کـن خد ا یا ! یا به ســوزا نـش به خـشـم
هــرکه قـلــب کـود کـا ن شـــاد مـا نـا شـــا د کـــرد

بـهـــر غــوری و عــزیـــزی و ثـنــا خـوان و طــــن
لا جــرم فــضــل حــزیـنـت ذ کــر ا یـن اوراد کـــرد

 

 

استاد فـضــل الـحـق فـضـــل
چـغــچــران دیار فـیـروز کـوه غور سـرطان 1392 هـجـری شـمـســی

این پا رچه به احـتـرام سـروده زیـبـای محـتـرم مـو لا نا صـا حــب عـبـد ا لکـبـیــر فـرخـا ر ی زیر عـنـوان (جــا م ســرا ب) سـروده شــد ه بـود ولی مـن به اجازه جناب ایشان گستاخی کرده آن را ( جــا م نـور) عـنـوان داده ا م .

*1 : مـراد مـولانا صاحب عـبــد الـکـبـیـر فـرخاری اســت