آرشیف

با ادای ادب اجازه می خواهیم که جشن جهانی نوروز را بمرتبۀ یکی از مناسبت های جهانی و فرهنگی وهمگرایی بشری ،  به تک تک  شهروندان میراث دار این روز فرخنده ومیمون در سراسر جهان ، تبریک و تهنیت بگوئیم  . 
جشن نوروز احساس مهر ورزی ودوستی  ، با هم بودن وپهلوی هم بودن ، را به جهان بشریت به ارمغان آورد . گرامی وجاویدان باد جشن نوروز!
جشن نوروزکهن ترین جشن به جا مانده از دوران باستان سرزمین آریان است .
درون مایه جشن نوروز ازتک زمان برابرشدن  بهاری می آغازد ، مرحله ای که خورشید از صفحه استوای زمین می گذرد وبسوی شمال آسمان می رود . این وهله را ، وهله اول برج حمل می نامند.
بقول برخی از مُتون کهن سرزمین آریان ازجمله شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری ،جمشید شاهنشاه پیشدادیان بلخ باستان ــ پایه گذار جشن نوروز معرفی شده است . دراین مُتون حکایت است که : "
جمشید درهفتاد سال پادشاهی خود با خردمندی واندیشه نونگری ،
 
به دست آورد های چشمگیری نائل آمد :
یکم ــ  ساختن ابزارجنگی، که وی آهــن را نرم کرد وازآن زره وجوشن وخفتان وبرگستوان (پوششی که جنگ آوران به هنگام جنگ می پوشند ، پوشش اسبان وفیل ها به هنگام جنگ)  ساخت .
 
دوم ــ  پوشش مردمان ، جمشید پادشاه  با اندیشه بهتر موفق به پوشش مردمان گردید . ازکتان وابریشم و پشم جامه ساخت ، رشتن ، بافتن ، دوختن و شستن را به مردمان آموخت.
 
سوم ــ  این پادشاه خردمند  تهیه مسکن ، ساختمان سازی و خشت زنی را به مـــــردم آموخت . مردم خاک و آب را به هم آمیختند وگِـل ساختند وخشت زدند، سنگ وگچ را به کاربرد وخانه وگرمابه وکاخ وایوان برپاکرد .
 
چهارم ــ جمشید سینه سنگ را شکافت واز آن گوهر های گونه گون چون یاقوت وبیجاده وفلزات وزر وسیم بیرون آورد . تازیورزندگی ومایه خوشدلی مردمان باشد.
پنجم ــ جمشید در پی بوهای خوش برآمد وبر گلاب و عود و عنبر و مشک وکافور دست یافت.
ششم ــ جمشید در اندیشه سفر افتاد ودست به ساختن کشتی برد وبرآبها دست یافت .
بدینسان جمشید با چنین دست آورد های ناب خود ،که موفق به تغییر در صورت حیات اجتماعی مردم گردید ، وبه همه هنرها مستولی شد وتوانا گردید. انگیزه خود بینی وغرور دراو بیدار شد ودر اندیشه پروازدرآسمان افتاد:
فرمان داد تا تختی گران بها برایش ساختند وگوهر بسیار برآن نشاندند . خادمان تخت را از زمین برداشتند وبرآسمان برافراشتند.  جمشید در آن چون خورشید تابان نشسته بود واین همه به  فرایزدی می کرد .
جهانیان از شکوه وتوانایی او خیره شدند ، گرد آمدند وبربخت وشکوه اوآفرین خواندند براو گوهر افشاندند وآن روز را که برابربه نخستین روز حمل ( 21 مارس ) بود ، آن را نوروز خواندند . (1)

ادامه مطلب در اینجا