آرشیف

این تن بیجان مــــــــــــــن درجان بـی تـن مـن تـن وجـان تـورادارد
ایـن دل بـیـحـال مـــــــــن درحـال بـیـحـال مـن حال واحوال تورادارد
 
دران کـلـبـه هـسـتی مــــــــــا بود کازهرستونش نورهست میگشت
ایـن هـسـتی بـی هـست مــــــن درهست بی هستی  هست تورادارد
 
دریـاد دوسـتـی هـای  کـه مـهـرش دردل ریشه می افگــــــــــــــــند
ایـن دل بـی یـاد مـــــــــــــــــــــــــن در یـاد بـی یـادی  یـاد تـورادارد
 
دردشت ودمـــــــــــــــــن سبز شانه به شانه  شانه بگلها مـیـزدیـم
این شانه بیشانه مـــــــــن در شانه  بی شانه گی  شانه تو رادارد
 
در آغوش گرم محبت که خنده  بر سخـتـیـهــا میـــــــــــــــــــکردیم
این دستان بی آغوش من درآغوش  بی آغوشی آغوش تورادارد
 
در بهاران کاز گلهای بهارانش دستـــــــها لاله میــــــــــــــــکردیم
ایـن دســــــــــــــتان بیرنگ من در رنگ بیرنگی رنگ تو را دارد
 
در چشـــــــــــم من امید میدرخشــــــــــــــــــــید و بر دیده تو آرزو
این چشـــــــــــــــمان بیدید من در دیدار بیدیداری دیدار تو را دارد
 
در هر ســـــــــخن مـــــــــــن تو جلوه میکردی ودرهرقصه تومن
این خاطــــــــــــر زار مـــــــــن  در زار بـیزاری  زار تـو را دارد
 
در فـریـاد که  صـدایـش  صـدای  مــــــــــــــــــــن  صـدای  تـوبود
ایـن بـود بـیـصدای  مـن  در صدای  بیصدایی  صدای  تو را دارد
 
در راز مـــــــــن  تـو بـود بــودی  و مـــــــــــن  بـا تـو راز بــودم
ایـن  راز بـیـبـود مـــــــــــــــــــن  در بـود بـیـبــودی  بود تورادارد
 
ضیاالحق ضرغام