آرشیف

2019-6-19

مسعود حداد

تبسم کن

من آن عابد ، که ایمانم تویی ، تو
شدم فرسوده و ، جانم تویی ، تو

بیا از آسمانِ نیلگونت
سروش و ماهِ تابانم تویی ، تو

بجز تو کس نباشد ،لایق گل
به راهش گر بافشانم ، تویی ، تو

تبسم کن بسویم ، ای مه ناز
گلِ نرگس ، شگوفانم تویی ، تو

نگاه دلربایت بس چه زیباست
لبِ چون پسته خندانم تویی ، تو

صدایت همچو نی پیچد بگوشم
بوقت صبح ، اَذانم تویی ، تو

مسعود حداد

 تبسم کن