آرشیف

تقديمي الحاج محمد قاسم (اعلم) به صنفي بي همتا استاد غلام حيدريگانه سخن سراي غور

چغچران  مورخ 19/10/1387
 
 

علم

 
ايكاش وطن  باسروسامان  شود از علم            اين خانه  تاريك  چراغان  شود از علم
اين  آب   خروشان  شود  آرام  بدستت            در  خانه  ما آب  فروان  شود  از علم
شك نيست كه از جهد جوانان همين آب            مجبور به اين دشت وبيابان شود ازعلم
بر سبزه   به غلطيم   وبرسايه   نشينيم            شبنم به سري سبزه فروان شود از علم
در  شهر   سراغي    زخا شاك   نباشد           پيداست كه هر فصل بهاران شود ازعلم
در  كوه  وطن   لعل  و  جواهر  بنهفته           با كلك  هنر  در  و نمايان  شود از علم
غم    خواري   غير   بود   بار  مزلت           اين بار گران جان من آسان شود از علم
اين  روز  نه  نور  اميد  همه  قوم است    خوش باش سري شوريده بسامان شود ازعلم
تاكي غزل زلف كج سيب  زنخدان
درخانه غيرنان من وتودست بدندان
 
 

مپيچ

 
چو   مرغ  سحر  ناله  آغاز  كرد             ز خواب  گران  چشم  را باز كرد
دو  بالش  بيفشاند  و سر  بر كشيد             ز  سوز  جگر  ناله  ها  سر كشيد
سر  سجده   بنهاد   او  بر  زمين              سپس خفيه گفت  او بمن اين چنين
شنيدم  من از  غور  بس  داستان              كجا شد  همان  غوري  ئ  باستان
كه از نسل شاهان  شاهان   بودن              بدشت و بيابان چو  شيران  بودن
هميشه    بگويند    بهر    انجمن               ز  تاريخ  و ادوار   دور     كهن
ز  شنسب  نبيره  بيروان از شمار               بميدان  برآرند  و  دود  از  دمار
به   هندوستان    نام    اجداد   ما               به  غزني   سرودند  و  بيداد  ما
اگر   گرز   يابيم     ويا    كوپال               بميدان  نباشد   كسي  را   مجال
بگفتم همان بود اكنون نداريم هيچ               به  بگذشته  ها  مرد  دانا   مپيچ
جوال   و  تناب   سبد   زير   سر              مپرس  بيش ازينم مكن خون جگر
كه   پيشين  چنين  بوده  اند چنان              بگوهرچه داري تو از خود بخوان  
اگر خواب گردم  بگويم بخواب        
من   وگرز و ميدان  افراسياب