آرشیف

2014-12-5

استاد غلام حیدر یگانه

به نـامِ صـبح

برای محترم الحاج محمد قاسم اعلم، صنفی عزیز و دوست گرانقدرم

 
جـــنـــاب دوســــت، صـنــفــــیِ مــعـــظـــــم                    حـضـــور حــضــــرت آقـــای اعــلــــم
ســپــاس از نـــامــــه، از الـفـــاظ گــرمـــت                   مـــرا جـــــان داد بـــاز آواز گــرمـــت
ســلامـــی بــیــش از بــــرگ درخـــتـــــــان                    فــــراوان تــــر ز لـحـنِ سبزِ مـرغان
نــثـــار تــــو و غـــــور جـــــــاودان جـــــاه                   عـــزیــــزان ســخـــن پــــرداز آگــــــاه
چـه گــویـــم زیـــن زمـانِ سـنگ در سنگ                   ازیــــن دورانِ بـــی آیـــیـنِ نـیـــرنــگ
کـــه عـــالــم گـشــت گــنـــداب ســیـاســـت                   طــلـســـم و سـنـگ، اربـــابِ سـیـاست
ســیـــاســـت، گـــر شــــود بـــارانِ گــوهـر                 هــمـــان بـارانِ سـنگ اسـت ای بــرادر
مـــیــــان چـــشــــم هــا دیـــوار کــردنـــــد                   ز مــژگـــان، دسـتـــه هــای خـار کردند
فــشـــارِ گــــرم را از دســـــت بـــــردنـــــد                   ســلام صـبـــح را در حــرف، خـوردنــد
صـــدا، دیــگـــر صــــدا در آســیــابــســت                    نگه بیدار و چون خرگوش، خـوابـسـت
دل، انـبـانـیـســت و آن خــاکـسـتـر آگـیــن                    و خــون، چــرکـابـة زخـم و غـم و کین
حـــریـــم بـــازوان اســـت از تــهـــی پـــُـر                   شـــرارت در قــفــــا چــون مست اشتر
اگـــر از جــــان بَــــرَد تــوشــه سـیـاسـت                   ریـــاسـت نـیـسـت جــز شـانِ کـیـاســـت
جـــوانــمـــردان مـنـــزلــهــای جـــاویــــد                    وضـــو کـــردنـــد از دریــای خــورشـیـد
ز آثـــــار بـــلــنــــد شــــان هـــویـــداست                    کــه بـنـیــاد خـلـوص و مهـر، پـایـاســت
ولــیـکـــن ایـن جـهــانـــدارانِ جــانـسـرد                    کــز ایـشــان شـد مـکـدر، مـعـنیِ مـــرد
ز رفــعــتـهـــای شــــانِ غــــور، دورنـــد                    حــضــــور مـهـــر را مـعـذور و کـورنـد
چه حرفِ غور، کابل، گورِ محض اســت                   زمـیـــن آســمـانــش، غور محض اسـت
بـــلا را نــیـســــت فـــرق غــور و کـابـل                   سران را چـیـسـت فـرق غــور و کــابــل
طــلـســـم عـصـــــر را ای یــــار هـمــدل                    بــه نــام صـبــح بــایــــد کـــــرد بـاطــــل
بـــه ســـــرآغــــازِ کـیــهـــانـی کــرامـت                    مـسلـــم مــی شــــود، اصـــل ســـلامــت
دمِ گـــرم جـــوانـــان عـرش پـیـمـاســـت                   ســــواد عـــــرش در ایـن خـاک پـیداست
امــیـــدم را بـــه ایـشــان، بـاز جـــان ده                   مــرا در حــکـــم بــا مـنـکــر، زبــــان ده
نــپـنــدارم کــه قــرنـاقــرن خــورشــیـــد                    بــه انـگـشـتــی شــود تـبـعـیـد و تـهـدیــد
فـقـــط، کـیـــشِ مـرا قــدری دگــر خــواه                   مـــرا از رهـســپــــارانِ ســحـــر خـــواه
دلـــم را وارهـــان از شـــــدتِ ســـنـــگ                  مـــــرا پــــرتـــاب کـــن در کــام فـرهـنـگ
کـمـیــتـــــم را بــــران از خــنـــدقِ غـــم
ضـمــیـــرم را بــخــوان ای یـــار اعـلــم

صوفیه ـ 2009
yhaidar@gmail.com