آرشیف

برفرازِ باد …

زدشتِ یادهای چوآوای تلخ

می گذرم.

ووقفه های مکرروایستایی

به پیچ وخَمِ راه ها

قصه های من اند.

هنوزمی اندیشم

که بتوانم بارِبلاهارا

باخویشتن ببرم.

زخود رمیدنِ خود

در هراس وتشویشم

که شعرهایم را

به دهکده های تهی بسپارم

وسپس

برفرازِباد

پناه بجویم.

همیشه می ترسم

زبودنی

که چونیشی زمار

می گذرد .