آرشیف

2022-1-30

رفعت حسینی

بخشیده به بانویی که : چشمش خدای منست

          آتش … همیشه

شب

    می کـُشد مرا

وقتی تو نیستی.

>>

وقتی تو نیستی

ازروزها مصیبت

                  سرریزه می کند

چشم کبوتران نسلی قاصد

                         بی نورمی شود

پروانه های دلبرعاشق

جذامیان منزوی باغ می شوند.

 >>

شب می کشد مرا

              وقتی که نیستی

و آسمان ابری

چیزی به غیرگمشدن ِ آشیانه نیست

سرو وچنار وبید

              بیگانه واربامن

                   حرفی نمی زنند

ازحلقِ کوچه ها

غیر از صدای گُنگ ومشوش نمی رسد

صد ها خزان درخت

                  بی برگ وافسرده می شود.

>>

وقتی تو نیستی

شب می کشد مرا.

.

جرمنی

۲۰۲۲ ترسایی

…..

….

..

.