آرشیف

2022-2-2

رفعت حسینی

 بخشیده به: آن بانویی که شایسته برای اندیشیدن است.

                            ومن

                           همیشه منتظرم

زمین صدای ترا

                 مثل خودم

                          دوست می دارد

و قطره قطرهء باران

                  به مثل خودم

وباغ وبرگ و درخت

                   به مثل خودم

                          ز کشتگان تو اند.

****

صبحگاه گذشته

پرنده یی که به چشم تو

                      مثل خودم

                         عشق می ورزد

بر سر بیدی نشسته

                    این را

                         می خواند:

[بدون دیدن رویش

آسمان زندان

فضا بسان قفس

و آفتاب

تیر تفنگ است.]

****

‌درخت منتظر است

و آن پرنده منتظر است

و

کوه و دشت

         مثل خودم

                 منتظر اند

تاکه بیایی

ودرکنارمن بنشینی.

.

۲۰۲۲ ترسایی

برلین

////