آرشیف

Bonsai واژه‌ای ژاپنی است و به گیاهانی گفته می‌شود که با وجود داشتن اندازه‌ی بزرگ در طبیعت، برای نگهداری در محیط کوچک سازش یافته‌اند. این کلمه از دو واژه‌ی Bon به معنی گلدان کوچک و Sai به معنی درخت یا گیاه تشکیل شده است. 
بن سای مجموعه ای از باغبانی و هنر است که به واسطه آن گیاه با یک تغییر شکل تحمیل شده به یک مجسمه زنده تبدیل می شود. هنرمند با استفاده از مفاد زیبایی، وهمی از طبیعت را در غالب شکل مینیاتوری پدید میآورد. بنسای یک آرایش غیرطبیعی نیست بلکه در قالب یک تغییر شکل ساده، طبیعت اصلی را ذهن آدمی تداعی میکند.
هنر پرورش بن سای هزاران سال پیش در چین رونق پیدا کرد. چینی‌ها احترام خاصی برای آن قائل هستند. نگاره‌های بسیاری از این هنر در کتیبه‌های باستانی چین وجود دارد. وجود بن سای و طبیعت در خانه از نظر مکتب بودائیسم، مفاهیم خاصی هم دارد. کم کم این هنر از چین به ژاپن رسید. ژاپنی‌های خلاق به توسعه و تکمیل آن پرداختند. هم اکنون چین و ژاپن از مهمترین صادر کنندگان بن سای هستند. 
پرورش بن سای در واقع نوعی نگارگری روی گیاهان زنده است. هنرمند با حالات خاصی که به گیاه خود میدهد ضمن الهام از طبیعت، با بیننده صحبت می‌کند. بیشتر این گیاهان ظاهری کهنسال دارند. انسان با تماشای این درختان خود را در کنار طبیعت بکر جنگل احساس خواهد کرد. مشاهده‌ی تغییرات فصل‌ها از ویژگی‌های جذاب بن سای‌های خزان‌دار است. 
تنوع گونه‌های گیاهی، بومی و منطقه‌ای بودن برخی گیاهان، زیبایی درختان کهنسال و … سبب شده است تا کشورهایی از جمله ایالات متحده، آلمان، ایتالیا، هند، کانادا و … به پرورش بن سای روی بیاورند. البته چین و ژاپن از نظر کیفیت و کمیت تولید، همچنان در رتبه‌ی نخست قرار دارند.