آرشیف

من خسته شُــد م،از آنکه بس رو وریا ست
در این وطــــنم هــنوز همان جنگ بپا ست
سی ساله حیات گذشت،ما بخود درگیریم
درعصر نوین ببین!چه اینگونه فضا ست؟
ایّام مقـدّسِ توایدوست ! در خونابه گذشت
در هرچه پدیده است،صد چون وچراست
تفهیم بسی مسائلی ،که در ذهـــنِ تواست
نا دیـــــده گــرفته اند،دانم که خـــطا ست
آنانـــکه بـــرون خانه ات،اجــلاس کننـــد
نه ازبهر خـــلقِ است،بل آن یک بلا ست
تدبیرتو درکــُجاست ؟وآئیــــن تو چیست
بشنوسخن از فقیر،که رازی ز سما ست
ماتم زده گان،که در کــــــــنار تو زیـــند
هردم برِ شان مرگ ، واین سخت عزاست
شوریـــــده دلان ،از این خبــر آگاهنـــــد
کز بار گران جنگ،این قــــد د و تا ست
اولاد عزیــــز، خود بـــدادنــــد از د ست
هر جا که نظرکُنـــی،زغـــم واویــلا ست
در ماه صیام،که لقمه نان نیست به بــــر
سنگ بشکم بستی،وخُدا ازاین آگا ه ست
آن گرمی مِهرایجان !،پوسیده کُند جا نت
این زحمت وآزارش،آن جان ترا اِبراست
ایموءمن با حُرمت !رنجدیده ای باغیرت
فردوس برین از ُتست!راهـش بتو هم پیداست
گر حق زتو (خشنود ) ،گشت آرام بیاسودی
خشنودی او جاوید،هم امروز وهم فرداست
 
——————————————-
 
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)
مورخه25-07-2011م شهر کییف-اوکرائین.