آرشیف

2014-12-29

عبدالکریم خشنود هروی کهدستانی

ای رود نــــــــیل !

این منظومه بمناسبت همبستگی با برادران مسلمان جمهوری عربی مصر، که ایام بس مهم تاریخی را در میدان های داغ و پر خروش آنشکور باستانی سپری مینمایند سروده شده است.

غرق کُن درموج خود فرعون را ،ای رود نیــل!
دست ظلم را برشکن!،زآن خلق ها گشته علیــــل
جنبش آزادگــــــــان رابین ! چو امواج شکوهت
از بسی خــــــوفِ مُهیب،در لرزه افتید کرکـد یل*
این حیات ،دیگر توان صبر را در خود نـدا شت
بهر اثبا تش بوُد ایجـــانِ ! من صد ها د لـــــیــل
مات ومبهوت است همین عقل،تا بکَی جَوروجفا
نوبهار آیــد عزیزان!وزبُلبــلان چه قال و قــیــل
کرده است چور و چپا ول،مِلّتش این نظم شــوم
صفحه ای تاریخ ا و برچید ه شد، گردد رحیــــل
خلق معصوم ،حاملِ هرگونه باری است ای فتی
نه چنا نکه آن میان را، بشکــــــــند ب ر ثقــــیل
این چه حال است بر سرانسان،ز دستِ بد مــنش
با رقیبا نِ وطن ،پیما ن بسته ا ست آن عتــــــیل
پرچم عـــفریت را درهم شَــکن،مــده مجـــــا ل
زا نکه او هست قـا تل،هربنده ای خوار و ذلــیل
کــَی ستـمکاری روا با شد،بـرای خــــــلقــــهــا
پیشوای ملتــت،انــــــدر حقــــیقت بی بــَــد یل
درگذ شت دَورجها لت ابن زمان،ای مِصریا ن!
عـقــــل والای شما ا ند ر سر است،مـردِ نبیــل!
ا ی تـــو مهد علم و عرفان،وای مکانِ عزوجاه!
ما همه مهمانِ تو،تو بهر ما آن یک خلیــل(ع)
خَشم مردانـــت بــُود یک ذرّه زان قهر خُـــد ا
می بُرّدگــردنِ هر فرعون را ،با داس و بیــــل
در رسید آندم،که دشمن ور شکست بایــد شــود
از میا ن خیزد برای رهبــری ،شخص وکیــــل
عا دلانرا سرفرازی است ،درهمه اکنــا ف دهـر
بهر ِارج َحـّق و عد ل هردم بگو تــو آن تهلیــل
اتحـــــّا د از دست مَــــدِ ه،یا اخیی هـوشــیا ر!
کَی بُودغافل ازاین اصل،روزوشب خصمِ رذیل
الحــذر! از بیثباتی،کز او جــوشد حما مِ خـــون
با ید ت با آن تعــقّـُل ، طــَـی کرد راه طـــویــل
با ا لیــقین دانم که اعراب،مُتّـحــِد خواهند شد ن
تا میا نِ شا ن نجــوشد بحرِ خــونین از قتــــــیل
تا سمـــاء خیزد، نـــــدای بیگــناها ن هر کُجــا
آرزوی ما همان است،بشنوی َربَّ الــــجلیـــــل
خــواب غـفــلت را بگو!:دیگر نیا ید دَورِ مــــا
تا رو پـُود هریک از ما، ازغما ن گشته فـتیـــل
ایمبارک!دان کاکنون لحظه ای حسّا سِ توست
کُـــلّ عا لـــم مُنتظر،تا عَـفــو خـــواهی با دلــیل
درس ز تاریخت ببا یــد،تا نریزد خُـــون خــلــق
درهمین سی سال قُـد رت،بهر خَــلق بودی کفیل
اینزمان ،خـــــواهان تبد یـــلی بسا نوآوری است
مانــــــع از این کَی توان شد، دگرنبینم من سبیل
تا نک و تـــوپ و راکت وآپاچ ها در کار نیست
گر خدا خواهد،فرستد همچو بر اصحاب فیـــــل
قـــــلب مردم را شکستن،خود بُود جُرمِ عظـــیم
گر چه در بشکستنش باشد،همان یک دل قلیــــل
گــــــوش شنوارا فرا دِه ،بهرِ خلق وخواسته اش
آرزومـــند م رسا ند ،خــــوش نـــدا آن جبرا ئیل
می نیرزدکُــلِّ عالم بر لحظه ای خوش در حیات
کآن حیاتی را نباشد ،رهــــزن وهــم یک ضلـیل
پس بیا ئـــید ایعـــــزیزان !اخوت و مردی کنیم
در همه افعا ل و اعما ل،باشد آن الله (ج) وکیــل
تو سر ِخنّـاس برزن،گر به تشویشت کُــــــــنــد
تا بیا بی وصل خــــــودرا،در همه جا ای نبیل!
مطمئن با ش درسعا دت،کا و چکد بر کــــامِ تو
گر ترا انـــدر رهش، باشد همـــا ن صبرِ جمیل
میفرستم تَهنـــــــیت،بر خـــــلــق پُر شورِعرب
عا قبت در کــــام هریک ،بوده کوثروسلســـبیل
هیچ نما نـــد کبروغرور،وآن حشمتِ فرعونیا ن
محـــــو گردانـــداِعظام خود پرست تیزاب سیل
ای برا د ر!سهمگیری،در هــمه اوضاع و حا ل
درهمین جُنبش که آمد هستی دراصل، تو دخـیل
همچوموج بیرون بریز!هرخاروخَس ازبسترت
پاک سازآن قلب خویش،از هرچه اجرامِ ثقیــــل
با هما ن مِهر و صفا ،دستِ سخا وت پیشه کُن!
در جها نِ مُسلِــــمان،جایی ندارد هیچ بخـــــیل
در همــــه ا فکارِ خود، توتصویراتِ تازه دِ ه!
تا حیا تِ تازه گــــردد،هم نصیب قوم و خیــل
کــا شکی!انــــدر جهان بنیا د ظُلم را بر کَنــی
وغرق درعُمقت کنی،ای رود نیل،وی رودِ نیل
ما همــه مَـــد یــون آن اعصا رِ تا ریخیی تــــو
شاهــــد هر قصّه ای،بر فرقِ ما تو آ ن سُهــیل
پس چگونه بیتفــــا وت ماند؟ این قلبِ حــــزین
یا که از سُستی یی عقل،گیرد نظام آن یک ابیل
دِ ل شده است نا ظرِ اوضاع ،در جهانِ پُر شَرَر
(خشنود) ازاند یشه ای خود،کرده ای ذرّه گُسیل
———————————————