آرشیف

چــو  فــر خـا ر یــی  مـا  اوستـا د عـصـر ا سـت
کــلا مـــش  ســـر  بســر ا یـجـا ز  قـصــر ا سـت
 
یقـیـنــآ  قـلــب  پا کــش  هـمـچـو  دریـا  اسـت
ا زیــن  دریـا  صـفــا  و مـهــــر  پـیـــد ا ســت
 
ضـمـیـر ش  آ یـت  حــّب اسـت  و نـور ا ســت
کلا مــش  مـا یـه ُ  قـــر ب  حــضـــور ا ســت
 
ورا  فـکـــر  جـوا ن  بـا شـــد  مـــد د  گـا ر
که هـسـت با  اهـریـمـن  دا یــم  به  پـیــکا ر
 
غــــم  مـلـت  ورا  مضـمــون  و کا ر اســت
به عـشــق مـیهـنـش  مجـنــون  وا ر ا ســت
 
د ل  مـهــر  آ فــر یـن  و مـهــــر بـا ن  را
ز با ن  تنــد  و  تـیــز  چـون سـنـا ن  را
 
به هـر کـس  مـهـر با ن  و یا ر  گـرد ا ن
سـنـا ن  د شــمـــن   غـــــد ا ر  گــر د ا ن
 
و لی  خـو ا هــم   ز  ا ســتـا د  هـنـــر و ر
کـه  گـیــرد  عــر ض  حـا ل  یار  کـهــتــر
 
عـز یزی  را  عــز یـز خـو یـش   د ا نــنــد
ز هـمـد سـتـا ن  نیـک ا نـدیـش  خـوا نــنــد
 
به  دهــزا دی  که  ا ز  دهـا ت  غـور ا ســت
د لـش ا ز حـب  و حـد ت غـر ق  نـور اســت
 
مـحـبــت  کــن  به  پا س  با سـتـا ن غــور
کـه  با شـد غـوریان را  را ســتـیــن  پـو ر
 
مـنـیـژه  را کـه  د خــت   نو جـوا ن  ا سـت
نـبوغــش  نـزد  ا هــــل د ل عـیـا ن  ا ســت
 
به  تشــو یـق  و به  تـر غـــیــب  بــزر گا ن
کـنــد  نـشــو  نـمـا   ا ز  لـطــف   یــز د ا ن
 
تــرا  شـعـــر  تـر  و شــیــو ا و ر نـگــیـــن
نـمـوده   کـا م   جـا ن  تـلــخ   شــیـــر یــن
 
مـنـیــژه  ا ز  طـــر ب   د لــشــا د  گـشــتـه
ز فــر حــت   مـحـو ا یـن  ا نـشـا د  گـشـتـه
 
د ل  فــضـــل  حــز یـــن   خــســتـه   و ز ا  ر
شــد ه  شــا د ا ن  بـد یــن  شـعــر  ســزا وا ر
 
خــدا و نــــد ا !  به  فــضـــل  بـــی مـثــا لـــــت
بـه  عـــز و جــا ه  و تمـکـــیـن  و  جـــلا لــــت
 
بـه  فــر خــا ری   د بـیـــر  مـسـنـــد  عـــشـــق
کـه  د ا نــد  راز هـــای  مــکــتـــــب  عـــشــق
 
تـر حــــم  کــن   کـه  ا یــا م  خــــزا ن  ا ســـت
خــز ا ن  در  قـصــد بـا غ  و بو سـتـا ن ا ســت
 
خــد ا یـا  !   شــا د مــا ن  و  شـــا د   د ا رش
ز   رنـــج   ز نـــــد ه  گـــــی   آ زا د   د ا رش
 
قـــد  شـمـشــا د  فــکـــر ش  شـا د   تــر کـــن
شـکــــو ه   و عـظــــمــتــش  آ بــا د  تــر  کــن
 
به  لــطـــف   بــــی  حــسـا بـت   یِـا  ا لـهــــــی
مــیــا ز ا رش   به  پــیــــری  هـیـچــگـا هــــی
 
کـه  ا و  رنـجــور  قــرن  رنــج  هـــا  هـســـت
ضـمـیـــرش  مـحــــرم  رنــج  آ شـنــا  هــســت
 
چو گل  بـر  تـخــت  عــز ت  شـا د مـا ن  د ا ر
هـــمــی   فــا ر غ  ز ا نـــد وه  ز  مـا ن  د ا ر
 
د لـــش  را  غــــر ق  نـور  حــّب   خــود  کــن
ز  فــضــل   بـیــکــــرا ن   بـر ا و  مـد د  کــن

 
استاد فضل الحق فضل
چـغـچــران  سنـبله ُ  سال 1390 هـجـری شمسی
 استاد فا ضـل و بزرگوار و در خور قدر و احتـرام جناب مولانا صاحب فرخاری اسلام وعلیکم ورحمته الله وبرکاته.یقینا که قلم زیبایت الهام بخش معانی و مفاهیم تازه وبکری هست که اصلا در اذهان ما مردمان عادی خطور هـم نمیکند. دوری چندین روزه ام از انتر نت و کسالت هاو دردمندیها با عث شده تا نتوانم چیز بنویسم وبفرسـتم و طبع رنجورم نمیتواند آنطوریکه دلم میخواهد بنویسـد. و لی هر زمانیکه  سخن از شعر شما استاد  گرانقدر بمیان آمد میخواهــم چند کلمه ُ را نظم گفته به زعم خود به شر ح ذیل  بنویسـم : و از حضرت استاد به نسبت اینکه حق سخن ایشان را داکرده نتوانستم پوزش بخواهـــم: