آرشیف

2020-4-15

رفعت حسینی

اندیشه های خفته

یک

تمامِ راه

در باد های تندِجنگلِ شب پالیدیم

آن واژه های گُم را.

 

دو

به رهگذرِما، همه

چون سنگ های خفته دردلِ کوهی

خامُشان بودند.

 

سه

کــَسی نگفت:سلام

کــَسی نگفت:بمانید

کــَسی نگفت که:

مهمان ِرویش ِیک باوریم،این هفته.

 

چهار

کـَسی

دریغ و دردهیچ کـَسی

نکردقصه.

 

پنج

لبریزبود شهروجنگل

ازبوی ابتذال

واندیشه های خفته .

 

دوهزاروهفده

آلمان

.