آرشیف

امير ارسلان خراسانپور شاعر، نویسنده، خبرنگار موفق و دوست هم دوره دانشگاهی ام که یکی از موفق ترین و محبوب ترین دانشجو های دانشگاه شناخته می شد، دوسال پیش در فراغتم چنین نوشته بود و آن روزها  همه چیز خوب بود و خوش می گذشت، ولی هر روز که از فراغت مان از دانشگاه گذشت یاس و نا امیدی، ستم های تحمیلی، مرگ آرمانگرایی و جایگزینی آرمانگرایی  گذراندن روز مره‌گی،  خورد و خمیرم کرد و کم، کم برای مرگ لحظه شماری می کنم.

وه که چی زود گذشت و می گذرد!

خراسانپور عزیز!

تنها این خاطره ها ست که می ماند و چی روزهای خوبی بود و خوشحالم که این روزها را به خوبی و خوشی سپری کردیم.

" افغانستان سر زمين كوهستاني كه با بيش از ٥٠٠٠ هزار سال قدامت تاريخي دارد ، افغانستان كشوريست كه در متن تاريخ جا گرفته و هميشه تاريخ نسبت به آن ديدي متفاوت داشته اند . 

اين سر زمين غنامند از فرهنگ و عنعنات متفاوت كه هر كشور ديگر را به حيرت انداخته است .جوانان قلم بدست و قهرمان كه در تاريخ با دستان خود شان تاريخ را عوض و متن تاريخ را نوشته اند ، يكى پي ديگر ولگو از يكديگر متفاوت نگاه كردن … بدون شك ستون هر كشور بسته گي به جوانان همان كشور را دارد . 

جوان قامت بلند با نگاه هاي متفاوت با لب پر از خنده همچون شگوفه ى كه در نسيم بهاري سوي مرواريد مي خندن و با چشمان آبي گونه اش ، مو ها ژوليده و با نگاه پر از عواطف و احساس با يك ديدي افلاطونى اين دنيا را مي نگرد…

وي از يكي اوستان افغانستان بنام غور باستان چشم به جهان هستي مي گشايد و با هزاران مشكلات دوره ى ثانوي را به پايان مي رساند . شايد در آن سر زمين اولين قهرمان باشد و از آغوش سر زمين كوچك اش جدا مي شود مثل مادر كه سالها فرزند دلبند اش را از دست داده باشد ؛ وي در همان سال به رقابت هاي آزاد ( كانكور) اشتراك مي ورزد و چند لحظه ى منتظرى مي كشد ، خبر مي رسد با كسب نمرات عالي در دانشگاه ى بدخشان در رشته ى ادبيات و علوم بشري موفق مي گردد .و وي عزم سفر را در پيش مي گيرد و قبل از آن كه اين شهرستان و يا زادگاه اش را ترك نمايد يك نفس عميق مي كشد و رو سوي دهكده ى كوچك اش مي نمايد و با صداي طنين انداز مى گويد : بدرود  ! بدرود  ! 

مادر كه با هزار اميد موفقيت فرزند اش را روز به روز لحظه شماري مي كرد حال فرا رسيده بود با چشمان تر گونه با چهره ى خوشحالي ِصرف با گفتن : خدا حافظ ! خدا حافظ ! فرزندم در پناى خدا باشي با هزار اميد پيشاني فرزند دلبند اش را مي بوسد و به ديار ديگر به امانت مي سپارد . حال با عظم راسخ و با دعا هاي مادر رايي سفر مي شود … بعد از چند روز خسته گى نا پذير به سر زمين لعل و لاجورد ( بدخشان ) مي رسد . همچون پرنده ى مهاجر احساس مهاجرت مي نمايد ، چي خبر از آنكه محبوب ترين فرد اين ديار مي شود . بعدي چندي به مكان جديد اش عادت مي گيرد و با دوستان تازه آشنايي پيدا مي كند ؛ حال به گونه ديگر همه چيز را مي بيند . هر فرد اين سر زمين به گونه ى متفاوت نگاه مي كند و پيش خودش تحليل هاي مختلف … 

وي جوانيست كه با اراده ى راسخ و ديدي فلسفى گونه و پر از احساس عواطف زندگي جديد اش را آغاز مي نمايد .

كه خودش مي گفت : "اين سر زمين متفاوت از ديگر جا هاست "

روز ها مي گذشت و هر فصل رنگ ديگري به خود مي گرفت ، به توان مندى آن افزوده مي شد . وى عواطف و احساسات اش را خواست به همگان شريك بسازد و انتقال روي كاغذ بدهد … حال يكى از شاعران جوان و خردمند اين سر زمين است ، حتا حال به غور و بدخشان خلاصه نمي شود بلكه حال چشم اميد خراسان زمين است . وي يكى از پاسبانان فرهنگ غنامند اين سر زمين اند.

من مدت كوتاه مي شود كه با آن آشنايي پيدا كردم و دريك مكان تبادل افكار به تحليل كتاب هاي انديشمندان فلسفي چون … مارتين هايدگر ، كارل ماركس ، هابز وغيره… پرداختيم .

حال من باور مندم در جاي رسيده است كه دوست خوبم مي تواند با انديشه ى كه دارد ؛ با دستان خودش به تاريخ شليك نمايد و تاريخ بسازد . 

وى شاعر جوان و با انديشه ى فلسفي و خردمندانه براي اطرافيانش الگو خواهد ماند . همين اكنون سر زمين باستاني غور انتظارى اش را مي كشد و هر سنگ و سخره ى غور لحظه شماري مي كند ؛ تا فرزند اش را به آغوش گيرد .نثار احمد كوهين نامت هميشه جاويد انه باد !  و به برگه هاي تاريخ نامت به قلم زرين حك  شود .

دوره ى كارشناسي را از صميم قلب تبريك گفته و انديشه ى خردمندانه ات استوار باد !

و به تمام غورى هاي عزيز تبريك مي گويم !

(اميرارسلان خراسانپور)