آرشیف

2017-1-30

از فراقت ای مادرجانم

از فراقت ای مادر
از فراقت ای مادر شد اشک چشـــــــمانم روان
تا تو بودی در کــنـــــارم شادو بودم در جهان
گرچی از من دور بــــــودی در کنــــاری پدرم
بر دعا ها یاد میکــــــــــردی تو مارا هر زمان
در خماری دیدنی رویــــــت به آنجا مـــــیروم
نیست هست غیرجایت تکیه گاهی بنــــــدی شد
رازها یم را به تو ابــــراز میکـــــــــردم ز دل
میشنیدی هر زمان با مهربانی بیگـــــــــــــمان
در درون سینه ام صد راز پنهان مانده اســـت
بر کی گویم راز دل ای راز دان نکـــتــه دان
درس ها در زندگیــــــم ازتو آموخته همیـــــش
پند میدادی مرا هر صبـــــــح وشام بیکیـــران
در جهان بی مروت از کجا یاببــــــــــــــــم ترا

نور چشمانم تو بــــــــودی ای عزیز مهربان
گر بیگردم شـــرق و غرب روی دنیا را همه
کی بیابم روی نیـــــــــــکوی ترا در این چهان
چند روز میشود نمیــــینم جمالت را به چشم
قیبله گاه من کجا رفتی ز پیـــــــــــشم ناگهان
بااحترام
شایق الله دلدار اندرابی