آرشیف

هر روز تان نوروز       نوروز تان پیروز
ابیات من بخوان خط نوروزیم نویس       انصاف ده با حکما که مــرد منصفی
بر لشکر زمســــــــتان نوروز نامدار       کرده ست راه تاختن و قصد کارزار
وینک بیامــــده ست به پنجـــــاه روز      جشن سده ، طلایه نوروز نوبهـــــار
آری هرآنگهی که شود سپاهی به رزم       زاول به چند روز بیاید طلایه دار
سخن در پرده میگویم ز خود چون غنچه بیرون آی    که پیش از چند روزی نیست حکم میر نوروزی
بهــــــــا ر بی وفا داری به خود چندین مناز ای گل      که تا یک هفته تاراج است حکم میر نوروزی
بهار و جلوه نوروز و سلطان       دگر ره کـــرد عالم را گلستان
سفیــــــــر بلبلان نغمه پرداز       نوای عیش و عشرت کرد آغاز

و اما از عارف بزرگ که دست نویسی هایش موزیم های دنیا غرب را هم در نوردیده  میر حسین سادات غوری

وقت ان آمد که ابر نوبهــار       بر عروس گل کند گوهر نثار
سایبان مشک سازد باغ را      فرش زنگاری کشد بر جویبــار  ،
سا قیا بزم بهــار آراستند       در قدح ریز ان شراب خوشگوار
دمبدم مطرب   نوای نو بزن        خوش خوش  ای باران نوروزی ببار
هان حسینی بشکن از می روزه را            یک دو روزی عمر بعدا   روزه دار

آری : در وطن  و زادگاه ما هر کسیکه در نوروز به دنیا میآمد نامش را نوروز میگذاشتند ،چنانچه خواجو در منظومه گل نوروز وجه تسمیه شهزاده قهرمان داستان خود را چنین بیان داشته

به پیــــــروزی گــــــرفته شاه باده         به نوروزی رسیده شاه زاده
از آن موسم درین قصر دل افروز         به سلطانی بر آمد نام نوروز

رسم بود در موقع تولد پسر اخند با شاگردانش برای نشره خوانی به خانه پدر و مادر طفل نوزاد میرفتند و به صورت دسته جمعی این ابیا ت را میخواندند ، الحمد و حمدو لله   وصف تو
 
قل هوالله ، هستی تو پاک الله ،سبحان من یرانی       موسی که زد عصا را ، بر سنگ سخت خارا    میخواند این دعا را سبحان من یرانی     یونس به بطن ماهی     یوسف به قعر چاهی   میگفت ،یا الهی      سبحان من یرانی

عطار میگوید

دل عطار چون گل نوروز         تازگی میدهد ز شبنم عشق

سنایی میگوید

ای گل آبدار نوروزی      دیدنت فرخی و فیروزی
ای فروزنده از رخانت جان  آتش عشق تا کی افـــروزی
دل بد خواه سوز اندر عشق چونکه دلهای عاشقان سوزی
 
رایت نوروز : گشت طراوت فزا باز نسیم بهار      رنگ ز دلها زدود صیقلی روزگار
رایت نوروز گشت سایه فگن در جهـــــــــــان      شست ز ابر بهار صحن چمن از غبار
نرگس بیمار گشت محـــــو تماشــــــــــای گل        سوسن آزاده گشت شیفته زلف یار
 

باز هم از فرخی

فرخنده باد بر ملک این روزگار عید      وین فصل  خجسته و نوروز دلستان
برخور از نوروز خرم برخور از بخت جوان     بر خور از عمر گرامی بر خوراز روی نگار
جلوه گر شد ابر نوروزی و باد نوبهار    شد جهان شاداب و خرم چون گل رخسار یار
زکوی یار میآید نسیم باد نوروزی       از این باد ار مدد خواهی چراغ دل بر افروزی
بر چهره گل نسیم نوروز خوشست      در صحن چمن روی دل افروز خوشست
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش وزدی مگو که امروز خوشست
باد نوروزی به بستان مژده ها آورده است      بلبلان را مایه برگ و نوا آورده است
باد نوروزی همی آرایش بستان کند      تا نگارش چون نگارستان چینستان کند
ز فیض ابر آذری زمین مرده شد زنده      ز لطف باد نوروزی جهان پیر شد برنا
 

گزیده های به مناسبت روز نوروز که از طرف محترم عبدالحی پیرزاده به سایت ارسال شده است….