آرشیف

2020-12-11

آسمان کبود

ماه من، نشسته بر زمین خود نا آگاهی

که زمین توست ولی سپهر من

شده ای تاج سرم، نگین آن ستاره ها

هر نگاهی که به بالاست به توست

سقف من تخت تو است

بام تو چیست؟

تو که آن بالایی،

ارج تو چیست؟

زده ام سنگ به شبم تا که بیوفتی به کفم

شرم به من

تن آسمان کبود کردم و بارانی شد

https://uupload.ir/files/4or_moon.jpg